می ‌برزند ز مشرق، شمع فلک زبانه

ای ساقی صبوحی، درده می شبانه

گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن

گر تیر طعنه آید جان منش نشانه

عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش

هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه

هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه

صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا

صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا

صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه

صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه

می‌برزند ز مشرق، شمع فلک زبانه

ای ساقی صبوحی، درده می شبانه

گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن

گر تیر طعنه آید جان منش نشانه

عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش

عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش

هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه

هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه

صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا

صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا

صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه

صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه

                                                                                                    محسن نامجو

دود می خیزد ز خلوتگاه من

کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟

با درون سوخته دارم سخن

کی به پایان میرسد افسانه ام ؟

دست از دامان شب برداشتم

تا بیاویزم به گیسوی سحر

خویش را از ساحل افکندم در آب

لیک از ژرفای دریای بی خبر

بر تن دیوارها طرح شکست

کس دگر رنگی در این سامان ندید

چشم می دوزد خیال روز و شب

از درون دل به تصویر امید

تا بدین منزل نهادم پای را

از درای کاروان بگسسته ام

گرچه می سوزم از این آتش به جان

لیک بر این سوختن دل بسته ام

تیرگی پا می کشد از بام ها

صبح میخندد به راه شهر من

دود می خیزد هنوز از خلوتم

با درون سوخته دارم سخن

سهراب سپهری

و باز هم دکلمه تومور دو ، میدانم که مخاطبان زیادی داشته و متن دکلمه نیز در صفحات پیشین موجود است ، امیدوارم که لذت ببرید . دلشوره 

سلام دوستان گرامی ، پوزش ، پوزش ، پوزش و باز هم پوزش ، بسیار شرمنده که نتوانستم در این مدت جایگزین خوبی برای پدرم باشم ، عذر تقصیر را پذیرا باشید ، منبعد سعی خواهم کرد که باشم ، حضور داشته باشم ، هرچند درسهایم در این مقطع سنگین ولی نبودن در کنار دوستان نیز دلگرمی ندارد ، پس دوباره مرا در جمع خود پذیرا باشید ، و از تک تک دوستانی که در مدت نبودنم پیام گذاشتن تشکر و قدردانی مینمایم ، به امید روزهای بهتر . دلشوره 

سلام و صد سلام  ، کاربران محترم و گرامی ، باز هم سلام  

پسر کو ندارد نشان از پدر ، تو بیگانه خوانش  نخوانش پسر 

قصد و غرض از این پست ، محضر مبارک تمامی بازدید کنندگان محترم و معظم اعلام میکنم تا مدتی نامحدود اینجانب  بجای پدرم مدیریت وبلاگ را راهبری خواهم نمود ، امیدوارم کمی و کاستی آن را به بزرگواری و بلندی خود ببخشائید .

باز هم همان عنوان پایانی دلشوره .

نی حدیث راه پر خون می کند

قصه های عشق مجنون می کند

در غم ما روزها ، بی گاه شد

روزها با سوزها همراه شد

روزها گر رفت ، گو رو ، باک نیست

تو بمان ، تو بمان ، ای آن که چون تو پاک نیست

تو بمان ، ای آن که چون تو پاک نیست

شمع و پروانه منم ، مست می خانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

یار پیمانه منم ، از خود بیگانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

چون باد صبا در به درم ، با عشق و جنون هم سفرم

شمع شب بی سحرم ، از خود نبود خبرم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

تو ای خدای من ، شنو نوای من

زمین و آسمان تو ، می لرزد به زیر پای من

مه و ستارگان تو ، می سوزد به ناله های من

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

وای از این شیدا ، دل من

مست و بی پروا ، دل من

مجنون هر صحرا ، دل من

رسوا دل من ، رسوا دل من

لاله تنها ، دل من

داغ حسرت ها ، دل من

سرمایه سودا ، دل من

رسوا دل من ، رسوا دل من

خاک سر پروانه منم ، خون دل پیمانه منم

چون شور ترانه تویی ، چون آه شبانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

رسوای زمانه منم ، دیوانه منم

                                                                                          از آثار استاد همایون خرم

                                                                                          خواننده : علیرضا قربانی

رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر

غریب و خسته رسیدم ، به قلتگاه امیر

رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر

غریب و خسته رسیدم ، به قلتگاه امیر

زمان هنوز همان شرمسار بهت زده

زمین هنوز همین سخت جان لال شده

جهان هنوز همان دست بسته ی تقدیر!

جهان هنوز همان دست بسته ی تقدیر!

زمان هنوز همان شرمسار بهت زده

زمین هنوز همین سخت جان لال شده

جهان هنوز همان دست بسته ی تقدیر!

جهان هنوز همان دست بسته ی تقدیر

هنوز نفرین می بارد از در و دیوار

هنوز نفرت از پادشاه بد کردار

هنوز وحشت از جانیان آدمخوار

هنوز لعنت بر بانیان آن تزویر

هنوز نفرین می بارد از در و دیوار

هنوز نفرت از پادشاه بد کردار

هنوز وحشت از جانیان آدمخوار

هنوز لعنت بر بانیان آن تزویر

هنوز دست صنوبر به استغاثه بلند

هنوز بید پریشیده سر فکنده به زیر

هنوز همهمه ی سروها که : ای جلاد!

مزن! مکش! چه کنی؟ های؟! ای پلید شریر!

مزن! مکش! چه کنی؟ های؟! ای پلید شریر!

چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟

چگونه تیرگشایی به شیر در زنجیر ؟

چگونه تیرگشایی به شیر در زنجیر؟

نه خون، نه خون ، که عشق به آزادگی، شرف ، انسان

نه خون ، که عشق به آزادگی، شرف ، انسان

نه خون، که داروی غم های مردم ایران!

هنوز زاری آب ، هنوز ناله ی باد

هنوز زاری آب ، هنوز ناله ی باد

هنوز گوش کر آسمان ، فسونگر پیر!

تو را ز کنگره ی عرش می زنند صفیر!

به اسب و پیل چه نازی که رخ به خون شستند

به اسب و پیل چه نازی که رخ به خون شستند

در این سراچه ی ماتم پیاده ، شاه ، وزیر!

در این سراچه ی ماتم پیاده ، شاه ، وزیر!

چون او دوباره بیاید کسی ؟ محال... محال...

چون او دوباره بیاید کسی ؟ محال... محال...

هزار سال بمانی اگر ، چه دیر... چه دیر...!

هزار سال بمانی اگر ، چه دیر... چه دیر...!

                                                                                                   خواننده : شهرام ناظری

                                                                                                      شاعر: فریدون مشیری

                                                                                             آلبوم : امیرکبیر

زرد و سرخ و ارغوانی

برگ درختان پاییز

می ریزند بر زمین

رزوهای ما نیز

درختان پاییز در خون غنودند

سرودی به یاد بهاران سرودند:

ریخت ز چشم شاخه ها، خون دل زمین چو برگ

از همه سو روان شده، اشک خزان ببین چو  برگ   

ریخته بر زمین سرد، این همه برگ سرخ و زرد

آه بهار  آرزو، بر سر ما گذر نکرد

 توشه ای از بهاران ندارم

یادگاری ز یاران ندارم

گرد خاموشی و خستگی

روی قلبم نشسته

 همچو خزان خموش و زرد

در ره تو نشسته ام

تا تو مگر قدم نهی

باز به چشم خسته ام

زرد و سرخ و ارغوانی

برگ درختان پاییز

می ریزند بر زمین

آرزوهای ما نیز

                                                                  شعر و آهنگ از  امیرحسین سام

                                                                    آواز از اشکان کمانگری

سلام

 در دو روز گذشته کامنت مشترکی از دو بازدید کننده محترمه داشته که تقاضای دوست یابی و تائید کامنت از سوی مدیر وبلاگ را داشتند که با عرض پوزش و شرمندگی ، با احترام تمام محضر مبارکشان اعلام مینمایم ، بعلت ماهیت فرهنگی وبلاگ حاضر کامنت مورد نظر تائید نخواهد شد . شرمنده شرمنده شرمنده . دلشوره  

من از جنگل شعله ها می گذشتم

غبار غروب ، به روی درختان فرو می نشست

و باد غریب، عبوس از بر شاخه ها می گذشت

و سر در پی برگ ها می گذاشت

فضا را صدای غم آلود برگی که فریاد میزد ، لبریز می کرد

و در چشم برگی که خاموش خاموش میسوخت ، نگاهی که نفرین به پاییز می کرد

حریق خزان بود ، حریق خزان بود

شب از جنگل شعله ها می گذشت

حریق خزان بود و تاراج باد

من آهسته در دود شب رو نهفتم

و در گوش برگی که خاموش میسوخت گفتم  :

مسوز اینچنین گرم در خود مسوز

مپیچ اینچنین تلخ در خود مپیچ

که گر دست بیداد تقدیر کور

تو را میدواند به دنبال باد

مرا میدواند به دنبال هیچ

من از جنگل شعله ها می گذشتم

همه هستی ام جنگلی شعله ور بود

                                                                                                      خواننده علیرضا قربانی

                                                                                                      شعر از فریدون مشیری

                                                                                                     آهنگساز مهیار علیزاده