اون روزگار ، هر چه بود مال من ، همچون کسی

روزگاری بود ، خوش روزگار

ایام به کام ، دنیا به نام

صبحگاهان ، دسته دسته یاران به راه

جملگی در صف ، کرنش به راه

گردان شیرینی ، دائما" بر سفره ام

دیگران ، هم زیست با زنده ام

روزها بود همچنان اسب مراد

روزها در پی روز ، همچون روان

تا زناگه ، یک طوفان بد

هرچه بود ، برد آن طوفان بد

هر چه داشتم ، شد برگ خزان ، شد آفتی

هر چه بود ، شد هیچستان من

زان لحظه ائی که بر خود شدم

ای وای من ، حال بیخود شدم

جیب ها سوراخ و سفره ها خالی بشد

بوسه ها خشمی و یاران چشمی بشد

من که خود روزی ، برای خود ، همچون کسی

بیخود شدم ، بیخود شدم ، زار آمدم